All you need is love...

W świecie stworzonym przez Lauren Oliver te słowa z piosenki Beatlesów są po prostu nie do pomyślenia. Ten dla nas kultowy, oczywisty tekst tam jest obrazoburczy, szokujący, godzący w podstawowe zasady rządzące światem. Co więcej - jest nielegalny. W tym świecie przyszłości miłość stała się śmiertelnie niebezpieczną chorobą, która zagraża wewnętrznemu ładowi społeczeństwa. To proste - kochając musimy być nastawieni na to, że kiedyś możemy cierpieć. Kochając ryzykujemy. Czy nie łatwiej postawić na obojętność, na spokój? Dlatego w wieku osiemnastu lat przechodzi się tam operację mózgu, po której człowiek nie jest zdolny do głębszych uczuć, gwałtowniejszych emocji, trudniej się przywiązuje do innych. Wprawdzie tworzy komórki rodzinne (z wybraną przez system osobą), ale współmałżonek i dzieci są tylko ludźmi, z którymi przyszło mu żyć, właściwie nikim więcej. Wyleczeni twierdzą, że po zabiegu jest się szczęśliwszym, wszystko staje się prostsze. To oczywiste - w końcu śmierć siostry tylko lekko zaboli, wiadomość o śmiertelnej chorobie własnego dziecka nie będzie katastrofą, a tylko drobną przykrością. Wszystkie niepowodzenia przyjmie się ze spokojem. Społeczeństwo samo tworzy z siebie bezmyślną masę. Armię zombie, jak nazywają tych ludzi Odmieńcy - uciekinierzy żyjący w Głuszy, niewyleczeni.

Mam ochotę spróbować kuchni tureckiej - Elif Safak pięknie o niej pisze w Bękarcie ze Stambułu. I chociaż kulinaria są do opowiedzianej tu historii tylko dodatkiem, to jednak jest to doskonały przykład na to, jak Bękart ze Stambułu oddziałuje na zmysły. Ta książka dosłownie pachnie, smakuje i karmi wyobraźnię barwnymi opisami Stambułu.

Kuchnia jest zresztą nieodzownym chyba elementem w takich rodzinach jak te w powieści. Dziewiętnastoletnia Asya Kazanci mieszka w Stambule w żeńskim domu - z trzema ciotkami, babką i matką (którą zresztą też nazywa ciotką). Czuje się trochę przygnieciona wymaganiami stawianymi przez rodzinę, stłamszona nadopiekuńczością kobiet z jej domu, poza tym uważa siebie za nihilistkę. Tysiące kilometrów od Stambułu, w USA mieszka Armanusz, która jest rozdarta pomiędzy rozwiedzionymi rodzicami - matką Amerykanką i ojcem Ormianinem wraz z jego liczną i barwną familią. Jakby tego było mało jej ojczym jest Turkiem - a prawie każdy Ormianin Turków serdecznie nienawidzi. Armanusz postanawia odnaleźć siebie i poznać swoje korzenie.

Tokio to dziwne miasto. Miasto, które znam tylko z filmów lub książek (głównie właśnie Murakemiego). Miasto, które może i chciałabym odwiedzić, ale taka perspektywa na razie pozostaje dla mnie zupełną abstrakcją. Ale nie trzeba wyjeżdżać do Tokio, ten przewodnik daje sposobność do wspaniałych podróży - choć tylko papierowych. Tokio nie jest tu jedynie rzeczywistym miastem, ale także światem Murakamiego, w którym, jak wiemy, realność spotyka się z fantastyką.